Αγαπες που δεν ανθισαν ...("Αφυλακτη Σκοπιά")

Αγαπες που δεν ανθισαν - Λ. Καλημερη Χρ. Τσιαμουλης

Ενα Οχι...

Σκόρπισαν τα σπλάχνα της ψυχής μου στο χώμα

καθώς δάχτυλα ανελέητα τη γέμισαν πληγές

και σύρθηκα

σαν φίδι πάνω στο κορμί της γης

 

τώρα, που κρέμομαι απ'την άκρη της

σαν παιδί που κύλησε, μα πιάστηκε απ'τα γείσα

μιας στέγης, τώρα

που είμαι έτοιμος στο χάος να εκσφενδονιστώ,

τώρα, που ένιωσα πόσο άδειασα

τα όνειρα απ'την ψυχή μου,

ψηλαφώ με πληγωμένα δάχτυλα

τις μνήμες, που τρομαγμένες φωλιάζουν

κάτω απ'την κάθε πέτρα της πορείας μου,

τις νιώθω παγωμένες σαν τα φίδια

ν'αναδεύονται κουλουριασμένες

μ'ένα σφύριγμα γεμάτο περιφρόνηση

 

Ω, ερινύα, το δάγκωμά σου

σαν ένα δάκρυ αιμάτινο που στάζει

Τι ήμουν; Το Ναι,

που σώθηκε σαν λυχναριού το λάδι

 

Τώρα που κρέμομαι απ'της γης τα χείλη

σαν μια σταγόνα από'να φύλλο,

λαχταρώ

να ήμουν ένα Όχι ειπωμένο

σαν από μικρού παιδιού τ'αλύγιστό του μπράτσο

 

Μανώλης Μεσσήνης

 Φταιω - Σοφια Εμφιετζη

Το τραγουδι της ξενητιας - Αργυρης Κουκας

Οσες βροχες

Όσες βροχές κι αν σου τάξω,
πάντα θα φεύγεις,
θα γίνεσαι ένα με το ρυάκι
και θα προσπερνάς,
πριν σε ρουφήξει το διψασμένο
χώμα της ψυχής μου.
Όσες βροχές κι αν σου τάξω,
πάντα θα παίρνεις τα μάτια σου
από μένα και θα φεύγεις.

Ελένη Μαυρογονάτου

Τραγούδι μέσα στη βροχή - Λιζέτα Καλημέρη

Σε κάποιο όνειρο Λεκόπουλος Μουσικόραμα

(η Βενετια γραφει...)

Είσαι παντού.
Στην βουβή ανταύγεια των καιρών,
στα σκοτεινά κελιά,
μιά στο χάος,
μιά στον θρυμματισμένο μου μυαλό.
Είσαι παντού.
Βαδίζοντας στις μύτες των ποδιών,
μ’ ένα μαχαίρι αντί γιά φιλί στο στόμα
-καίγοντας-
την δύναμη και την αδυναμία μου.
Έλπιζα να τελειώσει ο κόσμος,
ο κόσμος όμως δεν τελειώνει,
-αλλάζει-
Δε βαριέσαι...
-Σήμερα ήσουν μόνο μιά φωνή πάνω απο τον γκρεμό...

VENNIS MAK


Γλυκο παραπονο - Ασπασια Στρατηγου

Εκτός κυκλοφορίας

Στον θρήνο των τσιγάρων πνίγομαι
κάτι με τρομάζει απόψε
και οι φωνές τις μοναξιάς μου σβήνουν.
Μένω εκτός κυκλοφορίας
πίσω απ' τη σκηνή στη σιωπή
με μόνη άμυνα τούτους τους στίχους
βάζω στα όνειρά μου βαριές αλυσίδες
μη δραπετεύσουν
κι όλα τα χρώματα γίνουν αίμα.

Σακης Αθανασιαδης

8 (Ποιηση μεσα στην Ποιηση)

Ποιηματα μου εσεις
Ποιο συρματοσκοινο μας εχει ενωσει εως θανατου
Εσεις, περικοκλαδες σ' εναν πυργο που θα πεσει,
Ποιηματα μου σας μισω
Με το καταραμενο μισος που 'χουμε στον εαυτο μας.


Αντωνης Φωστιερης

Ερημος

ματώνεις ολημέρα στον τροχό

σαν έρθουν τα βαθιά μεσάνυχτα
βάφεις με το αίμα
κόκκινο έναν χαρταετό
και τον υψώνεις με σπασμένα δάχτυλα
στον ουρανό να λάμπει σαν αστέρι

κάθεσαι στο παράθυρο μετά
μακριά τον βλέπεις και δακρύζεις

έτσι γεννιέται τ’ όνειρο

Τόλης Νικηφόρου

Aναμεσα μας...

Ανάμεσα μας είναι τα κύματα.

Εκείνα στέλνω να σου αγγίζουν τα χέρια
όσο έχει η καρδιά μου
νερό
αντάρα και ψίθυρο.

Στο ακρογιάλι σου σπρώχνω
το λευκό
το μαβί
και το πράσινο
με τις χούφτες μου.

Να το πλέκεις κουράγιο
κι αστέρια
τις νύχτες.

Μην με ξεχνάς.
Συχνά να κατεβαίνεις στη Θάλασσα.
Νίκος Βουτσινάς