Το κύμα κι ο βράχος
"...Περίμενέ με, θα γυρίσω...Μόνο περίμενέ με για πολύ. Περίμενέ με, όταν χτυπά η θλίψη. Όταν ξεσπούν οι κίτρινες βροχές. Περίμενέ με, όταν έρχονται τα χιόνια. Περίμενέ με, ...περίμενε όταν οι υπόλοιποι δεν περιμένουν, όταν οι άλλοι έχουν ξεχάσει...όταν το χθες το λησμονούν. Περίμενέ με, όταν από μακριά Γράμματα πια δεν έρχονται. Περίμενέ με, όταν θα ‘χεις πια βαρεθεί, περίμενε υπομονετικά ακόμα όταν σου λένε από καρδιάς ότι πρέπει να ξεχάσεις …
Περίμενε μέχρι το τέλος…Μονάχα εσύ κι εγώ θα ξέρουμε πως γύρισα,
επειδή ήξερες όπως κανείς
εσύ να περιμένεις".
(Κονσταντίν Σίμονοφ, 1915-1979)
