Εισερχομαι στην αταραξια των ειδωλων
αγγιζοντας τη μακροσυρτη πνοη τους
Καθως οι ψιθυροι των εποικων του νου
υποκλινονται στην ουτοπια μου
παραχωρω ζωη – αντιδωρο για κομιστρο
– εμβασμα μικρο του κοσμου τουτου –
Η εκφραση της αποριας στη σκεψη μου απολιθωμενη :
“Μπορει κανεις να ξεπληρωσει
τη γεννηση του με τον θανατο;”
Ενας διαττοντας προχωρει
σιωπηλα μες στων ειδωλων την ομιχλη,
μου κανει Ναι και σβηνει
Μανωλης Μεσσηνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου