Ενώ δεν ήσουν εκεί

Και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί,
είδα να σε ορίζουν μανιασμένες θύελλες
και κύματα μιας άγριας θάλασσας
να πλέκουν γαλαξίες τα μαλλιά σου.
Κι είδα τρικυμίες μέσα στην ψυχή σου
που με ναυάγησαν σε όλους τους ωκεανούς
του απέραντου, είδα τα αστρικά φαντάσματα των ανθρώπων
να με κοιτούν με απορία.

Tον κόσμο ολόκληρο μέσα στα μάτια σου τον είδα
να πεθαίνει και να ανασταίνεται, με μιαν ανάσα,
με ένα τίποτα.

Και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί ,
με κάθε τρόπο σε ένιωσα και μέσα σε ένα θλιμμένο όνειρο
γεύτηκα την ανελέητη μοναξιά των ξεχασμένων θεών,
των πεθαμένων ανθρώπων…
Και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί,
είδα τη μορφή σου υγρή να πνίγεται
μέσα στις αργές μεταμορφώσεις της
και άγριες καταιγίδες να γράφουν τα μαύρα σύννεφα
πάνω στα βλέφαρα σου
και αστρικά παράδοξα να γεμίζουν τρυφερά
τις ατελείωτες νύχτες μου.
Και ενώ εσύ δεν ήσουν εκεί ,
ένιωσα μέσα μου βαθιά την αγάπη να με πλημμυρίζει…

Βασίλης Κουστούδας

Σαν καθε βραδυ -- Ποπη Αστεριαδη