Τι να πεις στα πληγωμένα σύννεφα
σαν άφησαν ξοπίσω τους σκιές
και θύμησες βρεγμένες...
Σ' ένα παράθυρο με φως,
που ξάφνου νύχτωσε, κι αφόρισε τον ήλιο,
τι έχεις να πεις...
Ανάσες σαν θα θυμηθείς - στιγμές ζωής -
τάφοι που σώπασαν και γέννησαν οδύνες...
τι να τους πεις...
Για τα τραγούδια τι να πεις
ψίθυροι πού 'μειναν κι έσπειραν μοιρολόγια...
Και για το κύμα τι να πεις...
απόσταγμα σαν έγινε, αλμύρα απελπισίας...
Τις υποσχέσεις πώς να μη τις θυμηθείς...
Σε είχα ικετέψει :
Φως της ζωής μου φυλαχτό
ποτέ να μη χαθείς...
Μα 'Σύ θαρρώ σαν ν' άκουσες
απ' τη πνοή μου ''σβήσε'' ...
σαν άνεμος... και έφυγες...
Eιρηνη Μαγγαναρη
σαν άφησαν ξοπίσω τους σκιές
και θύμησες βρεγμένες...
Σ' ένα παράθυρο με φως,
που ξάφνου νύχτωσε, κι αφόρισε τον ήλιο,
τι έχεις να πεις...
Ανάσες σαν θα θυμηθείς - στιγμές ζωής -
τάφοι που σώπασαν και γέννησαν οδύνες...
τι να τους πεις...
Για τα τραγούδια τι να πεις
ψίθυροι πού 'μειναν κι έσπειραν μοιρολόγια...
Και για το κύμα τι να πεις...
απόσταγμα σαν έγινε, αλμύρα απελπισίας...
Τις υποσχέσεις πώς να μη τις θυμηθείς...
Σε είχα ικετέψει :
Φως της ζωής μου φυλαχτό
ποτέ να μη χαθείς...
Μα 'Σύ θαρρώ σαν ν' άκουσες
απ' τη πνοή μου ''σβήσε'' ...
σαν άνεμος... και έφυγες...
Eιρηνη Μαγγαναρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου