Θαλασσινό

Χτες και προχτές
κάθε μέρα
πασχίζαμε να μετρήσουμε τη χαρά μας.
Ήταν η καρδιά μου λεύτερη
άνοιγε σαν πέλαγο
άνοιγε καθώς η αγάπη μου.
Κι ήταν ατέλειωτη η θάλασσα
κι ήταν απέραντη η αμμουδιά
κι έγραφαν τα κοχύλια στον άμμο τ’ όνομά σου.
*
Πάνω στον άμμο
χτύπησε το κύμα
κι έσβησε τ’ όνομά σου.
Οι χτεσινές μέρες ανεμίζουν
το μαντήλι του αποχαιρετισμού
για μένα
για τα πουλιά
για τον ήλιο.
Η θάλασσα με ρώτησε πού πάω
κι εγώ σε φώναξα πού πας.
Κανείς δεν απάντησε
κι ο αντίλαλος έφυγε
με τα καράβια
με τους γλάρους
με το καλοκαίρι… 

Ιφιγένεια Διδασκάλου

Pain - Blackfield