όταν δύει η πανσέληνος ...
-------------------
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ .....................
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή
έπρεπε να σώσω ................
Μιλάτε, δείχνετε πληγές.....................
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας ...........
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά ............
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
.............................................................πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές.....................
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας ...........
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά ............
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
.............................................................πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.
Μανώλης Αναγνωστάκης
19/10/13, 07:46΄ |
Σχεδόν τίποτα. Σχεδόν καλά. Σχεδόν μαζί.
Σχεδόν οριστικά. Σχεδόν ανέπαφα. Σχεδόν επιφανειακά.
Σχεδόν μηχανικά. Σχεδόν αθώος. Σχεδόν μετανιωμένος.
Σχεδόν αποφασισμένος. Σχεδόν ηλίθιος.
Σ’ αυτή τη λέξη, την πονηρή, ναυάγησε ολόκληρη η ζωή σου!
Τι κρίμα! Κι ήταν, σχεδόν, δυο βήματα η στεριά!
Αλκυόνη Παπαδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου