Voices ...

Η Φωνή *

(CHARLES BAUDELAIRE

μεταφραση: Κωστας Καρυωτακης)

Η κούνια μου ακουμπούσε στη βιβλιοθήκη... 

Δεν ήμουν μεγαλύτερος από ένα βιβλίο.
Δυό φωνές μού μιλούσαν.

Η πρώτη, ύπουλη και σταθερή, έλεγε:
«Η Γη είναι ένα γλύκισμα ωραίο· μπορώ ... να σου δώσω μιάν όρεξη παρόμοια μεγάλη». 

Και η δεύτερη: «Έλα! ω, έλα στο ταξίδι των ονείρων, πέρα από το δυνατό, πέρα από το γνωρισμένο!» 
και η φωνή αυτή ετραγουδούσε όπως ο άνεμος στις ακρογιαλιές, ... 

Σου απάντησα: «Ναι! Γλυκιά φωνή!»
Από τότε κρατάει αυτό που μπορεί, αλίμονο!...

Κι από εκείνο τον καιρό αγαπώ τόσο τρυφερά, 

καθώς οι προφήτες, την έρημο και τη θάλασσα, 

γελώ στα πένθη και κλαίω στις γιορτές, 

βρίσκω μια γεύση γλυκιά στο πιο πικρό κρασί, 

νομίζω πολλές φορές για ψέματα τις αλήθειες, και, 

με τα μάτια στον ουρανό, πέφτω σε γκρεμούς.
Αλλά η Φωνή με παρηγορεί και λέει: 

«Κράτησε τα όνειρά σου· οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!»

Πηρα και τους αγερηδες - Λιζετα Καλημερη

Αγαπες - Γερασιμος Ανδρεατος

* La Voix