Μέτρησα
Μέτρησα τους ήχους της σιωπής
κραυγές που σημάδεψαν τον ήλιο.
Σ’ αρχαίο καράβι
-δυο κομμάτια, δυο στίχοι-
χαράχτηκε η μνήμη στην πλώρη.
Γεννήθηκα γη λησμονημένη
τυλιγμένη στου χρόνου τη σκόνη.
Σε βιβλίο παλιό εικόνες παιδικές,
Λεμονανθοι.
Ζωγραφισμένος με νερομπογιές
ο δικός μου ουρανός ξεθωριασμένο γαλάζιο.
Κι ας αγνάντευα με μάτια αθώα
των ονείρων τον κόσμο…
Ρούλα Τριανταφύλλου
("Πληγές που θρέψαμε", 2015)
Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.
ΑπάντησηΔιαγραφή