René Magritte's : Masterpiece
(1898-1967)
 |
| The Mysteries of the Horizon, 1955 |
κι ανέβαινα χιλιάδες άστρα να σε συναντήσω;
Από τους ώμους μου είχαν φύγει τα φτερά.
Τα 'καψε ο κύκλος του μεσημεριού.
Πονούσε το κορμί μου κι όταν σ' άγγιζα γεννούσε νύχτες.
Πρωινό αέρινο και μήτε ν' ανασάνω μήτε να μιλήσω μ' άφηνες.
Aνέβαινα χλωμός απ' τη μεγάλην Άρκτο.
Δίπλα στο Σείριο τα μαλλιά σου μύριζαν φύκια της θάλασσας αρμύρες του βυθού.
Ένα θαμπό χαμόγελο με λάβωνε κι ένα κορμί το απόγευμα
που γύριζε κατά τη δύση του.
Τάκης Σινόπουλος
Αυτό που πονάει περισσότερο
Είναι το "Λίγο" που σου δώσανε για Πολύ.
Και το "Πολύ σου" που μέτρησε για Τίποτα.
(Τάσος Λειβαδίτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου