Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Λιγο ...


Φθινοπωρινό σούρουπο

Βράδιαζε και στο βάθος του φθινοπωρινού δρόμου λιγόστευε
όλο και πιο πολύ το φως
σα να τέλειωνε για πάντα ο κόσμος...


T. Λειβαδιτης










Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

pieces... into pieces...

Μη

Καμιά φορά οι σφαίρες

κάνουν μικρότερο κακό
από τις λέξεις
ήθελα να σου πω αλλά δεν πρόλαβα
Με πρόλαβαν τα τραύματα

Με πρόλαβε ο κρότος τους
πάνω στην εύθραυστη αγάπη
Χίλια κομμάτια μάτια μου
που τα κοιτάζω απέλπιδα
Ανέλπιδα της συνοχής τα χρόνια

Τι να μαζέψω να μη ματώνει;




Μα κι αν ματώνει
ας είναι, εμένα να ματαιώνει
Αίμα περίσσιο ας χυθεί
πριν να σκουριάσει
Της αυταρέσκειας
λαίμαργο άτι
να κεράσει
ξύδι και μέλι

Καμιά φορά οι λέξεις των πεπραγμένων
γίνονται το φορείο ή το φέρετρο

Στέλλα Γεωργιάδου
συλλογή : "Αμφίβια εγώ", 2015

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Missing ...



Eλα - Σταυρος Σιολας




Το υποβρύχιο

Καμιά φορά η θάλασσα
φτάνει μέχρι το σπίτι.
Έτσι κι εγώ ξανοίγομαι
στα πέλαγα της μνήμης.
Κυλάω σε νερά ηδονικά
λικνίζομαι σε κύματα ιδανικών ερώτων.
Ώσπου μια κόκκινη πληγή
ανεξιχνίαστη
ματώνει τις φτερούγες των αφρών
και πώς να κρατηθώ στην επιφάνεια;
Στον άγρυπνο βυθό των ενοχών
με σφραγισμένες μπουκαπόρτες
καταδύομαι.

Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή: "Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου", 2015

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

à l'automne...


Federico García Lorca
«Sonetos de amor oscuro»


…Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου

Μη με αφήσεις να χάσω αυτό που έχω κερδίσει
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα απ’ το Φθινόπωρό μου το χαμένο.



Πόθος
(Ναπολέων Λαπαθιώτης)

Βαθὺ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρὸ σὲ καρτερῶ,
μὲ τὶς πλατιές, βαριές σου στάλες
τῶν φύλλων ἄραχλοι χαμοί, τῶν δειλινῶν ἀργοὶ καημοί,
ποῦ μὲ μεθούσατε τὶς ἄλλες...

Τὰ καλοκαίρια μ᾿ ἕψησαν καὶ τὰ λιοπύρια τὰ βαριά,
κι οἱ ξάστεροι οὐρανοὶ οἱ γαλάζοι:
ἀπόψε μου ποθεῖ ἡ καρδιὰ πότε νὰ ῾ρθεῖ μέσ᾿ τὰ κλαριά,
ὁ θεῖος βοριὰς καὶ τὸ χαλάζι!

Τότε, γερτὸς κι ἐγὼ ξανά, μέσ᾿ τὰ μουγγὰ τὰ δειλινά,
θ᾿ ἀναπολῶ γλυκά, -ποιὸς ξέρει-,
καὶ θὰ μὲ σφάζει πιὸ πολύ, σὰν ἕνα μακρινὸ βιολί,
τὸ περασμένο καλοκαίρι... 

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Red Road...




Μου λείπει το κόκκινο σάλι μου.
Οι πικροδάφνες στους μεγάλους δρόμους
Οι μενεξέδες στα παρτέρια των πάρκων.
Μου λείπει η φλυαρία της μοναξιάς μου.
Ο ζεστός καφές παρέα με το φίλο μου.
Τα σοκολατάκια στην παλιά φοντανιέρα της μαμάς μου...
Τα χαρτιά και τα μολύβια μου
(κι ας μην κατάφεραν ποτέ να δώσουν άσυλο στην ψυχή μου).

Σε μια έρημο βρίσκομαι. Και σε παρακαλώ μη με ρωτάς γιατί.
Ξέρεις πως είμαι ανίκανη να δώσω εξηγήσεις.
Όμως. Απ όλα περισσότερο, θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;
Το παραμύθι.
Το παραμύθι πως μια μέρα θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι.
...
Αλκυόνης Παπαδάκη : "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"