Black dream ...

Το ονειρο - Μπαμπης Στοκας

Έτσι που μου μιλάς
ανοίγεις τα όνειρα περ’ απ’ τα μάτια σου
σε πόλεις ελληνικές και ταξίδια τραγουδιών
στον ήλιο και στο χιόνι
έτσι που μου μιλάς
σταματάς τα νερά
κι ακούω το τρίξιμο του κόσμου.

Δ.Κ.

"Rain and Tears... " *

Υακινθος του νερου

(Water hyacinth)

Σου πάει η βροχή

Είσαι άγνωστη εδώ, όμως σε ξέρω
θαρρώ σε βλέπω να βγαίνεις απ’ το σπίτι
σε λίγο θα περάσεις βιαστική
θα κουμπώνεις το πανωφόρι σου ξεψυχισμένα.
Σου ταιριάζει το μπλε παλτό γυναίκα,
όπως ο μοβ υάκινθος στη λευκή άμμο.
Είμαι σίγουρος πως βρέχει
κι εσύ μόλις βγήκες στον κόσμο.
Αλήθεια, σου πάει η βροχή,
όπως και στα μάτια μου.

Γεσθημανή Σιδερίδη

Τα Ελάχιστα

Δεν είναι που έχασες τα πιο ωραία σου όνειρα.

Δεν είναι που φύγανε τα πιο ακριβά σου χρόνια.

Δεν είναι που είδες, όχι, τους τελευταίους σου φίλους

να σε προδίδουν ή να λιποταχτούν.

Ετούτη η τρύπα είναι φριχτή

στον τοίχο που με κόπο είχες σηκώσει , νύχτες άγρυπνος,

ρημάζοντας τα χέρια και τα χρόνια σου

στις πέτρες- τοίχο, για να σε κρύβει απ’ την αμείλιχτη

αδιαφορία του κενού.

Και τώρα μια μικρή τρύπα, σχεδόν αόρατη, απ’ όπου

μπαίνει αθόρυβα κι ανέκκλητα

όλο το ψύχος της μεγάλης ματαιότητας.

Τασος Λειβαδίτης

* Rain and Tears - Demis Roussos

Unforgivable...

Του Σχήματος το Ρίγος

Είπες:
«Κουμπί κι ασήμι
σε μαύρη μπέρτα».
Τα είπες όλα εκτός
φεγγάρι.
Κι αυτό ήταν ασυγχώρητο.
Ύστερα σε πήρε η νύχτα και
σε πέρασε στην αλυσίδα που κρεμάει τους ποιητές.
Και δεν τους ξαναβλέπεις πια παρά μόνον
όταν στο στόμα έχει φυτρώσει ακέραιο το φεγγάρι
όταν τα μάτια είναι θυμωμένες πλέον παπαρούνες
κι έχουν στα πισινά τους την τρομερή του Κέρβερου τη
δαγκωνιά.

Ο παλιος σκοπος - Χαϊνηδες

Στέλλα Δούμου – Γραφάκου

“ ΧΑΜΗΛΕΣ ΟΚΤΑΒΕΣ”
Εκδόσεις Φαρφουλάς.

...tonight 

I'm drawing pain

in red

Nostalgia...

Τα συνορα - Χαρις Αλεξιου

Νοσταλγία

Σκουριασμένες πόρτες εμπρός σου
σε χωρίζουν από το χθες
αναμνήσεις σκόρπιες μέσα στο νου
γλυκές
πικρές
πλημμυρίζουν την ψυχή σου
και κλαις

ένα κλάμα βουβό
κι ύστερα ξεσπάς
σαν μικρό παιδί
εικόνες σε σκεπάζουν
το σπίτι
το τραπέζι
το κρεβάτι
θυμάσαι
τα λόγια
τα φιλιά
τις αγκαλιές
ψιθυρίζεις
δυο-τρεις λέξεις
σαν προσευχή
μάταιη νοσταλγία σε τυλίγει
παγιδευμένος
δεν βλέπεις μια καινούργια ζωή.

Γρηγορης Σακαλης
(περ.: Απόπλους Σάμου
τεύχ. 63-64, Ανοιξη 2015)

Together...

Χωρις - Φοιβος Δεληβοριας
Bolero - Φ. Δ.

Τα Όνειρά της

Τα όνειρά της δύσκολα μωρά
την ξενυχτούν τα βράδια 

αποκοιμιούνται νηστικά στο στήθος

γάλα δεν έχει κάθε τρεις ώρες
ρουφούν το αίμα της όταν την πιουν ολόκληρη
θα μπουν σε μια φουσκίτσα 

θα πάρουν όψη βάτραχου ψαριού
πριν προλάβει να τα διηγηθεί 

θα τα ‘χει κιόλας ξεχάσει.

Σιωπές

Μη μιλάς, θα διακόψεις τη σιωπή.
Αυτή η λαλίστατη ησυχία κοντεύει να με πείσει.
Καλύτερα να στρέφουμε αλλού τα μάτια
ν’ απλώνουμε αλλού τα χέρια.
Τώρα που διαφωνούν ως και τα φιλιά μας

καλύτερα να ανταλλάσσουμε σιωπές.

Να σε δω να γελας - Κιτρινα Ποδηλατα

Θυελλα ...

Εγώ είμαι της θύελλας
Γι αυτό σ αγαπώ
Είμαι της λαίλαπας
Γι αυτό σ αγσπώ

Είναι που εντός μου είσαι η δίνη
Είναι που έσπασες τον άξονα
Που κράταγε την τάξη
Κι όλα γίναν ιαχές
Νικηφόρα έξαλλα φωνήεντα
Γι αυτό σ αγαπώ

Έκτωρ Κακναβατος

Ειχα μια αγαπη - Χαρης Φασουλας

Πρωτοβροχι - Χαρης Φασουλας

cd : "Ταξιδι φως μου ειναι η ζωη", 2014

Μη ψαχουλεψεις ! ...

"[...] Τι κριμα
Κι ήταν, σχεδόν, δυο βήματα η στεριά!"
(της Αλκυονης)

Όταν περάσουνε τα χρόνια απ’ τον σκορπιό

Και δεν θα έχεις άλλο για να με μισήσεις

Οι πρωτες λεξεις - Σωκρατης Μαλαμας

Στείλε μου τότε μόνο ένα ευχαριστώ

Που δεν σε σκότωσα και σ’ άφησα να ζήσεις.

Δε ζητησα απο κανεναν να μου μπαλωσει την ψυχη

Ετσι μ' αρεσει. Τσαλακωμενη. Τρυπια.

Ειναι δικη μου. Εγω την κουβαλαω

και δε σκεφτομαι, προς το παρον

να τη βγαλω σε προσφορά.

( pinterest.com )

"[...] Μπορεί να ήσουν ό,τι πιο ..........
μα θα κρύψω τα λόγια μου.....και δε θα το μάθεις.
Κι αν οι λέξεις, χωρίς να το θέλω ξεφύγουν,
θα τις ψιθυρίσω τόσο σιγά που δεν θα τις ακούσεις.
...
Κάποτε θα ήθελα να μιλήσω γι' αυτή τη σκιά...  ...."
(Τ.Λειβαδιτης)



Εκεινη, ...με το διαφορετκο βλεμμα

Sailing...

The Traveler - Ryan Horne, Terrible Tommy

Μέτρησα

Μέτρησα τους ήχους της σιωπής

κραυγές που σημάδεψαν τον ήλιο.

Σ’ αρχαίο καράβι

-δυο κομμάτια, δυο στίχοι-

χαράχτηκε η μνήμη στην πλώρη.

Γεννήθηκα γη λησμονημένη

τυλιγμένη στου χρόνου τη σκόνη.

Σε βιβλίο παλιό εικόνες παιδικές,

Λεμονανθοι.

Ζωγραφισμένος με νερομπογιές

ο δικός μου ουρανός ξεθωριασμένο γαλάζιο.

Κι ας αγνάντευα με μάτια αθώα

των ονείρων τον κόσμο…

Ρούλα Τριανταφύλλου

("Πληγές που θρέψαμε", 2015)

Ζεφυρος ...

Θα’ ρθει κάποτε ο καιρός
που ολάκερη θαυμαστικά θα στάζω
πάνω στις εξαίσιες απορίες σου

και συ τότε θ'αναρωτιέσαι
γιατί άργησες να με ρωτήσεις ...

Βάσει της παραγράφου Απορίας

του άρθρου Προσμονής

που χθές ταχυδρόμησες

με το τελευταίο εξπρές όνειρο

δηλώνω ένοχη κατάφασης

Εσύ

θα προλάβεις το Φεγγάρι

αν Ζέφυρο άνεμο σου δωρίσω;

Μαρια Ροδοπούλου

Where do we draw the line - Poets of the fall

Ὅταν τό ἡμερινό φῶς
ἀποχαιρετᾶ τον διάκοσμο
Ἔσο Ἕτοιμος !
Για την Ἑπόμενη Ἡμέρα τοῦ Θεοῦ
Ἐνθαδική , σε χρόνο και χῶρο
ἤ ἀπόκοσμη , σε καιρό και τόπο
Ἴσως αὐτή νά εἶναι για την Ἀλεξάνδρεια
πού χάνεις
Ἴσως για την Ἰθάκη πού προσδοκᾶς ,
Εἶναι τῆς Ἐφημερίας σου

Heel my wounds - Poets of the fall

Δημητρης Ταμπαογλου

3.120' ...

Δεν εχω χρόνο πολύ

δεν έχω χρόνο πολύ
έχω πληγές
να επιδέσω
παραστρατημένες σκέψεις
χτύπησαν
μεσάνυχτα την πόρτα

δεν έχω χρόνο
πολύ
τακτοποιώ με προσοχή
σκονισμένα κάδρα
παλιά τετράδια
ξεχασμένα

βάρυνα πια

για μετακινήσεις 

και ορισμούς

για νέες ενάρξεις

κομμένες κορδέλες

εγκαινίων

δεν έχω χρόνο 

πολύ

μέσα στην αιχμαλωσία

τούτη ζω

σε ερημιά παρόντων.

Γ. Μ.

Αν δεν ριγήσεις

Αν δεν ριγήσεις
μέχρι το κόκαλο
αρνήσου με

κρυφός αυτόχειρας
είμαι
φωτιά απύθμενη
σταλάζει
μέσα μου
σιωπή με οπλίζει

με ορμή που βαθαίνει
την πληγή
παλλόμενη ερημιά
εφορμά
η απουσία

στενεύει η ανάσα μου

Βαρκα του καημου - Γ. Πουλοπουλος

αναρωτιέμαι
πού είναι η βροχή
που ξεδιψάει

Γιάννης Μασμανίδης
(συλλογή: Των εκλιπόντων 

Παρακείμενος, 2015)