Το ονειρο της πενταμορφης

Ασε με να βυθιστω στον κεχριμπαρενιο μου υπνο
το φεγγαρι γεμιζει τοσο γρηγορα
......................................................
Εζησα στην πιο βαθεια μου ερημια χωρις αγαπη
κανεις δεν καταλαβε ποτέ πόσο διψουσα
πόσο κρυωνα
πόσο φοβομουν μες το σκοταδι του κοσμου
Ασε με σ' αυτη τη μαυρη Πετρα
να γειρω στο χειλος του γκρεμου
ειναι αργα πια εχω χασει ολες τις ηλικιες της νιοτης
χρόνια παγωνω μεσα σ' αλιωτο χιονι
στην προσμονη
δεν μπορεις να μου φερεις πισω τις δροσερες ελπιδες μου
νυχτωνει
..
εξω απ' το χρονο
στην απεραντοσυνη του αιωνιου
δεν θα κομματιαζεται πια η σκεψη μου
πανω στα βραχια της τρελλας
κι η Απουσια δεν θα ειναι μια θαλασσα μαρμαρωμενη
................................................
Ασε με να φυγω μες τον υπνο μου
νυχτωνει
κανείς δεν εμεινε σ' αυτον τον ερειπωμενο Κυκλο

τέλειωσε η παρασταση  απο χρόνια
ο κυκλος κλεινει
μειναμε μόνοι εσυ κι εγω ν' αναζητουμε
εναν προορισμο χαμενο
                                          Ασε με να φυγω
                                          νυχτωνει

Ευα Μοδινου


Σταλιά σταλιά σε χανω - Λ. Μυτιληναιος