Να μου τη δώσεις πίσω

Το καλοκαίρι πέρασε με προσπάθειες για προσαρμογή.
Έξω χαμόγελα, μέσα τρόμος μην ικετέψω ξανά για το στόμα σου.
Συχνά φλυάρησα δίπλα σου και μετά περπάτησα ώρες
με το μεσημέρι να καίγεται στα μαλλιά μου
να χώνεται στα ρούχα μου και στην αναπνοή μου
βλέποντας τα πόδια μου να σαλεύουνε στα χώματα…

Δε μπορώ πια να ζήσω σαν άνθρωπος.
Για σένα η φωνή μου, για σένα η κίνησή μου,
για σένα αυτός ο πόνος που με ζαλίζει
να κυνηγάω τη μυρωδιά σου, να τρέμω τον ίσκιο σου.

Πήρες την ψυχή μου και τη χαντάκωσες.
Πρέπει να μου τη δώσεις πίσω.

Από τη συλλογή Δευτέρα πρωί (1966) της Θεοδώρας Ντάκου

Τα δειλινα - Β. Μοσχολιου