Δεν την αρνιέμαι την οδύνη

[...]Δεν είναι η οδύνη που μου παραμορφώνει το πρόσωπο,
που μου στερεί την ισορροπία, που ανοίγει
χάσματα διαρκώς κάτω απ’ τα πόδια μου-
είναι το ανάνθρωπο της οδύνης, η οδύνη
δίχως την ήμερη ανθρώπινη ζέστη· εκείνη
είναι άγια, μεγάλη κι υψηλή- όχι το ψυχρό αυτό
πράγμα, σαν ερπετό κάτω απ’ τα ρούχα σου.
[...]

Ανέστης Ευαγγέλου

Σ' οσους δεν αγαπησαν το ...βουνο, αληθινα

Σ' αυτους που το διε-σκισαν , για τον περιπατο μιας ομαλης πλαγιάς

και δεν ηθελαν να ξερουν για τα απατητα βραχια του.

(Εκεινο, παντα, θα τους κραταει ...αντηλιο)

Ωδη οδυνης - Δ. Λαγιος

anestisevangelou.wordpress.com