Ηταν ιδιοι. Ιδιοι σαν τις...
Κόκκινες κλωστές
κουβάρια κόκκινες κλωστές
θηλιές παλιές ξέθωρες άκρες
σάπιες ουρές χαρταετών
τρελλά παιχνίδια τ' ουρανού
σ' ανεμοθύελλες
Στερνά ανασαίνει το παραμύθι
απόκαμε πριν απ' το τέλος
μπλέκονται οι κόμποι στα γιατί
έζησαν έτσι πεθαίνοντας
κάθε μέρα ...χαμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου