Ετσι, σαν αστειο...

Δεν αστειεύεται                                                       

Το παρόν συνωστίζεται γύρω μου                              
Με πιέζει με το ογκώδες σώμα του 
Δε μ’ αφήνει στιγμή                               
Να πάρω ανάσα                                                                   

Ορθώνεται σαν τείχος από εικόνες 
Βραχυκυκλώνει την όρασή μου 
Στερώντας μου κάθε δυνατότητα 
Να δω σε βάθος χρόνου 

Κι απ’ έξω απ’ το παρόν 
Γυρνάει το μέλλον 
Σαν άδικη κατάρα 

Αυτό δεν αστειεύεται 
Χτυπάει στο ψαχνό 

Θωμάς Ιωάννου                                                    

                                       Να 'μαστε μαζι - Αποστολος Ριζος

                                                                                         
[...]
Όσο ανοίγει η απόσταση
τόσο δυναμώνει η απόφαση
να περιμένω σιωπηλά
σαν φλόγα εδώ στα σκοτεινά

Μ'άφησες σε κόσμο άγριο
"αύριο" μου είπες "θα 'ρθω αύριο"
και γω που χρόνια ζω εκεί
στης φαντασίας το κελί

  Νίκος Ζούδιαρης