Και με ταξιδευες...

...σαν το καραβι (Δ.Μητροπανος)

στην πρυμνη   οι   Μαιρη Λιντα - Μαν. Χιωτης

στο καταρτι     η   Λιζετα Καλημερη

στο τιμονι(!)    ο   Γιαννης Καπετανακης

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες 
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας [...]
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας 
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση! [...]

- Μα πού γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες [...]
'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη [...]
Μα πού γύριζες;
Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα 
'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του [...]

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας [...]

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο, 

Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

Οδυσσεας Ελυτης

(αποσπασμα)