...Από παιδί φοβόμουνα πως ο καθρέφτης θα μου ’δειχνε άλλο πρόσωπο ή μια τυφλή απρόσωπη προσωπίδα που θα ’κρυβε κάτι ασφαλώς φοβερό. Φοβόμουνα επίσης πως ο σιωπηλός χρόνος του καθρέφτη θα ξέφευγε από τη συνηθισμένη ροή του, τις ώρες του ανθρώπου, και θα εγκαθιστούσε στα ακαθόριστα φανταστικά όριά του όντα, μορφές και χρώματα καινούργια. (Δεν το ’πα σε κανέναν, ντρέπονται τα παιδιά.) Τώρα φοβάμαι ότι ο καθρέφτης περικλείνει το αληθινό πρόσωπο της ψυχής μου, χτυπημένο από ίσκιους και λάθη, και που το βλέπει ο Θεός· ίσως κι όλος ο κόσμος. (ΜΠΟΡΧΕΣ)
Καθρεφτης
Εγώ δεν ξέρω από αλήθεια,
μη μ' εμπιστεύεσαι,
γιατί
το είδωλο που στέλνω πίσω
δεν είναι αυτό που είσαι εσύ.
O νάρκισσος επήγε από λάθος.
Av είχε κάποιον να του πει
πως η ομορφιά δεν είναι εικόνα,
ίσως μπορούσε να σωθεί.
Mn στέκεσαι απέναντι μου
αυτά που δε γνωρίζω να ρωτάς
αληθινοί καθρέφτες είναι
τα μάτια εκείνου που αγαπάς
Λουδοβίκος των Ανωγείων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου