Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Διαπιστώσεις

Αναμοχλεύω το χθες
μέσα από τις στάχτες
του σήμερα.
Δεν άλλαξε τίποτα τελικά.
Πρόσωπα και πράγματα μόνο.
Διαχρονική ουτοπία
οι φωνές μέσα στην έρημο.
Το αύριο έρχεται χωρίς
συναισθηματισμούς,
μέσα από μάσκες ειρήνης.
Αιώνιοι Σίσυφοι με όνειρα
γεμίζουμε το διάτρητο
πιθάρι της ελπίδας.
Οι λιγοστοί εναπομείναντες
ρομαντικοί, η φωνή της γης.

Μαρία Πισιώτη

συλλογή Αιωρούμενο νησί (1999)

Κι αν τα ματια σου δεν κλαινε - Δ. Γαλανη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου