Χρωματα...

Είχε η θάλασσά μου πολλα χρώματα χθες. Σεργιάνιζαν τα συννεφα σκοτεινα κι ο ορίζοντας ντυνοταν μια μολυβενια καταχνια. Το βαθύ της μπλε έπαιρνε πελαγισιες ανασες... 
κι υστερα σκορπιζόταν στα ρηχά σε σμαραγδενιο πρασινο.  Στην ακρη της ζωγραφιζε την αμμο ο αφρος.  Αναπαυμένο το νερο... μου χάιδευε τα ποδια τραγουδωντας. 
Αφουγκραστηκα τους ισκιους του αερα, που σωπασε για μιά στιγμη.
Κι ο ηλιος κρυβόταν.
Και τα χερια μου εκαιγαν.
Και τα ματια μου εκλαιγαν...  απ΄την αλμύρα.
Κι υστερα...
Βρήκαν οι ηλιαχτίδες τρόπο... κι ο τόπος χρυσάφισε.
Εκλεισα στη χούφτα μου σφιχτά το κρύο...
το κρύο υγρό που κυλούσε απο πάνω μου
κόκκινο...
Τό ΄κρυψα, να μη σπιλωσει το γαλαζιο της θάλασσάς μου.

Κι υστερα... 
στην αγκαλια της ... (δεν)...
με αφησα...
για να την ησυχασω...
να την ζεστανω...
τη θαλασσα...

Μια θαλασσα μικρη - Διον. Σαββοπουλος