Το Ραντεβού
-ραντεβού στο ανάλγητο μίσος
-εντάξει. Θα σε βρω εκεί. Περίμενέ με.
Το ρολόι σου πήγαινε πίσω
Σε συνάντησα κάποια χρόνια μετά, τυχαία,
Στο σημείο μια ασχημάτιστης ακόμα, άμορφης ανάγκης
Μάτια αδειανά. Ύφος γκρίζο.
Κανένα σοβαρό παράπτωμα παραφοράς
-βιολογικής τουλάχιστον-
Μόνο κάτι σκαλοπάτια στο συγυρισμένο βλέμμα σου
Και μερικά,
Κρυμένα βράδια πανικού
Στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σου
Δεν μου έδειξες. Φοβήθηκες. Έκανες λάθος.
Τα τοποθέτησες με επιμέλεια μεν, στην αριστερή τσέπη δε...
Μετρονόμος που πηγαινοερχόταν με αφοπλιστική ακρίβεια,
Προδίδοντας ειδική νοσταλγία.
Αρπάχτηκα από τους σωρούς των παλμών σου-
πολύ κοντά στην καρδιά, βλέπεις, και οι δικές μου αδυναμίες-
Τρομαγμένη γύρισα να φύγω, να σωθώ,
Από κείνο που ανακάλυψα πως έκρυβε η αριστερή σου τσέπη...
Την αφρόντιστη, και λανθάνουσα επιστροφή στη συνάντησή μας
Τι τύχη κι αυτή! Σαν περιεχόμενο...
Χαριτίνη Ξύδη
("Το ράμφος". Κώδικας, 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου