Caravan...

Οι λεξεις διανυκτερευουν 
(απόσπασμα)

Άνεμος απ΄ την ευχή πιο άυλος
μας περιέχει
και η ψυχή μας περιβάλλει τη νύχτα
με ποτάμια
- αυτή τη νύχτα
που τρίζει τη γύμνια της στ΄ αυτιά μας

και έγινε από κρύπτη σε κρύπτη
κύμα

(Αντωνης Ελευθεριωτης)

Γέρασες, φίλε, 

και βουβάθηκαν τα μάτια σου, 

δεν τραγουδάνε πια, όπως πρώτα, 

δεν μιλούν, δεν ψιθυρίζουν καν. 

Δυο σκοτεινά παράθυρα τα μάτια σου, χτισμένα, 
και πια δεν φτάνει ως εμένα η μέσα μουσική σου. 

Υπάρχει, αλήθεια, ακόμα αυτή η μέσα μουσική 

ή μήπως είσαι ως εκεί χτισμένος, 

ως τα μύχια της ψυχής σου, 

πλήρης σιωπής και συμπαγής 

σαν πέτρινο άγαλμα;

Αργύρης Χιόνης

Πεντε καραβανια - Παντελης Θαλασσινος