σκιες

Τρύπωσαν πάλι οι Σκιές.
Δεν σώπασαν.
Δεν ησύχασαν.
Δεν αρκέστηκαν στο αέρινό τους πέρασμα
απ’ τα κλειστά σου μάτια.
Κουβάλησαν ψυχές και όνειρα
........
Κι όπως ψιθύριζαν…
Όπως άγγιζαν…
Όπως φριχτά αποπλανούσαν…
Ήπιαν το δάκρυ σου με δίψα αληθινή
κι υπόσχεση πρόφεραν βραχνά:
“Ως το πρωί…Εδώ…Μην κλείσεις τα μάτια…Έλα…”

Ευαγγελια Ευσταθιου