"....Παντοτε αγαπουσα τα ναυαγια, ειναι οι ματαιοδοξιες μου. Συχναζα οσο πιο τακτικα μπορουσα σ΄εκεινα που φυλαγαν φρουρα μπροστα απο τις στεγες, τις αποθηκες, τους γερανους, τους τηλεγραφικους πυλωνες του Πορτ-Σουδαν, που χανονταν περα στην ακρη του οριζοντα οπου φλεγοταν ο αερας. Η παλιρροια, γεμιζοντας κι επειτα αδειαζοντας αυτα τα καστρα απο λαμαρινα, δημιουργουσε μια παραξενη και βαρβαρη μουσικη, μια συνθεση ρογχων, σφυριγματων, βορβορυγμων, θορυβων πιπιλισματος, που ενaλλάσσονταν με υποκωφους κροτους..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου