Σκιες

Ο χρόνος ξερνούσε τις στιγμές
από τα ημερολόγια των ανθρώπων
και ένα υγρό πιο ρευστό από τα κύματα των ψυχών
απλώθηκε στον απέραντο χώρο,
και πεθαμένες ημέρες ταξίδευαν μέσα
στην τόση παραλυσία των ματιών 
μες στην ακινησία των πραγμάτων….

Και παράξενες αγαπημένες μορφές
ξεθωριασμένες από την εγκατάλειψη ,
άφηναν πάνω στην αιωνιότητα σταγόνες
από όλα τα χρώματα του ουρανού
και με υγρές μαχαιριές τα δάκρυα έγραφαν
τον πόνο πάνω σε όλα τα πρόσωπα ,
και εξουθενωμένα δευτερόλεπτα
ξεχρέωναν όλους τους έρωτες ,
όλους τους φόβους,όλες τις προσδοκίες…….

Και ο χρόνος συνεχώς χυνόταν αργά
πάνω στο σώμα σου 
και οι μέρες μισές ταξίδευαν ακέραιο το πόθο μου
για σένα .....

Δεν έχουν τόπο όμως ετούτες οι σκιές,
δεν ζούνε μες στο χρόνο,
δεν είναι παρά μόνο μια γλυκιά ψευδαίσθηση,
μια τρυφερή σταγόνα από αίμα,
και είναι ότι πια αναζητούν τα χείλη μου όχι το φιλί σου,
και γι’αυτό πέφτω τώρα δα στα γόνατα μου
και ουρλιάζοντας δυνατά
εκλιπαρώ τους αιώνιους θεούς
για να πεθάνεις…….

Πόσο σε μισώ ,πόσο ανώφελα σ’αγαπώ……


Β. Κουστουδας


Να με θυμασαι - Τ. Τσανακλιδου