Αυτό που θα ‘θελα εγώ δεν είναι να θυμάμαι
Είναι να κρεμαστώ να στηριχτώ να γραπωθώ
να αγκαλιαστώ
Να θρονιαστώ επάνω στις παλιές ώρες
Να τις λειώσω σχεδόν
Να τις ιππεύσω εγώ και εκείνες να με πηγαίνουν
Να ξαναταξιδέψω στο ταξίδι τους
Να τις βγάλω επιτέλους από κείνη την τσέπη
Όπου τις φυλάω στα σκοτεινά ταΐζοντάς τες ψίχουλα
Και να μου λένε πάντα αδιάκοπα
Ότι δεν θα φύγουν
Ότι είμαστε μαζί για πάντα
Ότι δεν θα μ’ αφήσουν μόνο
Και κυρίως από οίκτο να πουν
Ότι ποτέ δεν με απάτησαν
Ούτε θα με απατήσουν ποτέ
Ότι η ζωή ήταν αυτό.
Τομάς Σεγόβια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου