Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Τυχαία λέξη, λέξη κραυγή...

                                                                                                  ...
Αμιλητό μου στόμα, φεγγάρι μου σβησμένο
ανάθεμα την ώρα και τη βαριά στιγμή
Όλα για σε τα δίνω, τα δίνω και πεθαίνω
για να μη σε αγγίξουν ξανά οι στεναγμοί.
Λευτ.  Παπαδοπουλος
Λέξη κραυγή

Αυθόρμητα σε πέταξα πάνω στο τσαλακωμένο χαρτί
Μέσα στη στάχτη στο σπασμένο τασάκι σε έσβησα
Μέσα σε θάλασσες σε βύθισα για ώρες ατελείωτες
Στα υγρά ποτήρια σε μέθυσα
Πάνω σε άστρα σε εκτόξευσα
και σε σκύλους σε τάισα νυχτιάτικα.
Πάνω στους ώμους μου σε κουβάλησα,
μέσα σε βιβλία και ξεχασμένους στίχους.
Στους τοίχους σε ζωγράφισα
μαζί με τις εικόνες ξεπεσμένων σύννεφων.
Τυχαία λέξη, λέξη κραυγή.
Λέξη πληγή, σε είχα μέσα σ' όλα,
σε όλες τις γιορτές και τις λύπες,
σε όλα τα όνειρα και τις ευχές,
σε όλες τις βρισιές και τα παράπονα,
σε όλα τα απωθημένα και τα λησμονημένα.
Λέξη κραυγή!

Τάσος Ρήτος
("Μεσα στο σκοτάδι κρύβεται το φως",10/9/2012)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου