επειδη δεν θυμαμαι που εκρυψα του υπνου μου το ρουχο
καθε νυχτα φορω τη σκια σου
ανασα...μνημη.......
υπαρχω σε ονειρο λιγο
ως να διαρραγει το περιβλημα
την αυγη βγαινω ανυποπτο βρεφος
σ' εναν ηλιο που καιει....κατασαρκα
(2011)
25η Ραψωδία της Οδύσσειας
Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει όλα
.........μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε
.........χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
.........τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
........όσα δε ζήσαμε
........αυτά μας ανήκουν…
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει όλα
.........μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε
.........χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
.........τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
........όσα δε ζήσαμε
........αυτά μας ανήκουν…
Τ. Λειβαδίτης
(Θανος Ανεστοπουλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου