...
Δωσ' μου τα χέρια σουνα κρατήσω τη ζωή μου
Μια φέτα ψωμί
που δεν τη μοιραζόμαστε, πως να την αγγίξω ...;
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου ...;
κάπου βαθιά της ζει,
το παιδικό σου πρόσωπο,
δεν θα θελα να το λαβωσεις
Πεινάμε κι οι δύο για ένα χαμόγελο
και μια μπουκιά ήσυχο ύπνο
Αύριο λες ...;
και μέσα σ'αυτή τη μικρή αναβολή
παραμονεύει ολόκληρο
το πελώριο Ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου