Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Ψιχουλα ...


Ζωες απο μεταξι - Μαιρη Εσπερ

Ανατολή
Ω πόσο μάταιο πελαγισιο φως
Το ρουχο σκιζεται
Ματωσαν οι ραφες
Τα ξεφτια συρθηκαν στην αμμο
Θυμασαι; Εκει μ' εθαψες ...
(15/9/13, 06.45)

Σταματωντας να δω την ανατολή

Μην κοιτας, μην κοιτας είναι πάντα θλιμμένα
Όσα φτανεις να δεις κι όσα μένουν αόρατα
Ψίχουλα ήλιου που δεν πίστεψες

Άννα Γρίβα














Παραμύθια

Θα γινουν οι φόβοι απαλοί
Αν μαθεις τη μουσικη που εφευρισκεται
Στους διάφανους βολους της αγαπης
Ξυπνημα
Γλυκο φιλι
Στο διαλειμμα
Δυο υπνων
Υφη σκληρη
Στο μαγουλο
Όταν θυμασαι
Και το αλατι
Στην καρδια
Μια σπιθαμη
Από θαλασσα
Που λοξοδρομησε
Οι δυνατοτητες χαρασσονται πανω στο δερμα
Όπως οι θρηνοι – επι ματαίω – για τη θνητη ευτυχία μας.

Άννα Γρίβα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου