Μερα αδιεξοδη ...

Σπονδή στην Πανσέληνο

[...] Σελήνη. Του έρωτα μητέρα, παμφανόωσα την τρυφερότητα της έφηβης ανάτασης, της ανθρώπινης μοίρας. Του ωκεανού συμπαραστάτιδα, σκέπη των φτωχών και των αλλοπαρμένων, των ανήσυχων και των απελπισμένων. Θαλπωρή του πόνου και του αδιέξοδου, ελεγεία του πάθους, φόρμιγξ αιθέρια, του διαστήματος αίγλη και κόσμημα.

Των μωρών «παραμάνα», θωπεύουσα τα πρώτα τους σκιρτήματα, των μοναχικών οδοιπόρων οδηγός και σύντροφος.

Σελήνη της φρενίτιδας αλλά και της περισυλλογής, καθρέφτης της μικρότητάς μας και της άγνοιάς μας της Απειρικής.

Ατενίζουσα απόψε ...  τη θλίψη και την ταπείνωση του ανθρώπινου γένους [...]

Η σελήνη θα παραμείνει εκεί και σε κάθε της «πλήρωμα» θα ομορφαίνει την ασχήμια μας. Θα μας αναστατώνει για λίγες ώρες, τόσες ώστε να παρέλκεται η φρίκη και να παραμένει το θαύμα και η απορία της Ύπαρξης. 

Γιώργος Σταματόπουλος

είναι μετέωρη η σιωπή της νοσταλγίας
πώς τολμάς να μιλάς για ευτυχια
οταν στο χειλος σου σταλαζει
φαρμακι μισεμού;
αποταμιεύω την εικονα σου
τα χερια μου διψαν για αφη
τα ματια μου για βλέμμα
κι η ανασα μου για ανάσα...
(16/9, 06.05΄)

Ενα παραθυρο κλειστο - Βικυ Μοσχολιου




...Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Θ’αγοράσουμε τότε κι εμείς ένα δικό μας γραμμόφωνο και θα το βάζουμε να παίζει όλην την ώρα. Ναι, αγάπη μου, θα κάτσουμε κι όλας στο παράθυρο, κοντά-κοντά. Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα. Και τότε, όλα τα βράδια κι όλα τα άστρα κι όλα τα τραγούδια θα ‘ναι δικά μας....

Τάσος Λειβαδίτης

Στου φεγγαριου το φως - Τζενη Βανου