Δειλά ...στο Σαββατοβραδο

...κι οι λέξεις...

οι λέξεις ίδιες δε θά 'ναι πιά ποτέ

Ο "κίνδυνος" κι η "αντοχή"

η "αιχμαλωσία" και η "σπατάλη"

θα καταγράφονται από δω και εμπρός

με αριθμούς... ***

Εγώ το λεω δειλία


Με την κηλίδα της ερημιάς
σαν φήμη να εξαπλώνεται στο στήθος
πέρασα τοίχο-τοίχο
τα μεσάνυχτα απέναντι.
Κι όχι όπως οι άλλοι
-τυλιγμένοι με το μαύρο πανί της σιωπής-
αλλά με ηλεκτροφόρα σύρματα 
στην πλάτη μου ριγμένα
για το κρύο.
Έλεγα δε θα εκμυστηρευτώ πουθενά
τον μυστικό συνδυασμό
που δίχως δάχτυλα και χτένες
ξελύνει τα μαλλιά μου.
Και τι κατάφερα;
Ένας φεγγίτης
να πλέει στον καθρέφτη
ένας καθρέφτης να πλέει στο κρεβάτι
ένα κρεβάτι άλιωτο
να φλέγεται στα θαύματα.

Μετά...
πάντα και πάντα
εκείνη η γνωστή σχισμή
ίσα-ίσα
για να χωρέσει ένα γράμμα.

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου






Η μπαλαντα της λογικης - Εκμεκ

Αγγελος ξενος - Εκμεκ

Δε σε συγχωρεσα ουτε λιγο - Ε.Τσαλιγοπουλου, Εκμεκ

(***από το "Σταματημένο στον πέμπτο", Ε-Α. Λουκίδου: "Το επιδόρπιο", ΚΕΔΡΟΣ 2012. σελ. 44-45)