Δεν εχω χρόνο πολύ
δεν έχω χρόνο πολύ
έχω πληγές
να επιδέσω
παραστρατημένες σκέψεις
χτύπησαν
μεσάνυχτα την πόρτα
δεν έχω χρόνο
πολύ
τακτοποιώ με προσοχή
σκονισμένα κάδρα
παλιά τετράδια
ξεχασμένα
βάρυνα πια
για μετακινήσεις
και ορισμούς
για νέες ενάρξεις
κομμένες κορδέλες
εγκαινίων
δεν έχω χρόνο
πολύ
μέσα στην αιχμαλωσία
τούτη ζω
σε ερημιά παρόντων.
Γ. Μ.
Αν δεν ριγήσεις
μέχρι το κόκαλο
αρνήσου με
κρυφός αυτόχειρας
είμαι
φωτιά απύθμενη
σταλάζει
μέσα μου
σιωπή με οπλίζει
με ορμή που βαθαίνει
την πληγή
παλλόμενη ερημιά
εφορμά
η απουσία
στενεύει η ανάσα μου
αναρωτιέμαι
πού είναι η βροχή
που ξεδιψάει
Γιάννης Μασμανίδης
(συλλογή: Των εκλιπόντων
Παρακείμενος, 2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου