Nostalgia...

Τα συνορα - Χαρις Αλεξιου

Νοσταλγία

Σκουριασμένες πόρτες εμπρός σου
σε χωρίζουν από το χθες
αναμνήσεις σκόρπιες μέσα στο νου
γλυκές
πικρές
πλημμυρίζουν την ψυχή σου
και κλαις

ένα κλάμα βουβό
κι ύστερα ξεσπάς
σαν μικρό παιδί
εικόνες σε σκεπάζουν
το σπίτι
το τραπέζι
το κρεβάτι
θυμάσαι
τα λόγια
τα φιλιά
τις αγκαλιές
ψιθυρίζεις
δυο-τρεις λέξεις
σαν προσευχή
μάταιη νοσταλγία σε τυλίγει
παγιδευμένος
δεν βλέπεις μια καινούργια ζωή.

Γρηγορης Σακαλης
(περ.: Απόπλους Σάμου
τεύχ. 63-64, Ανοιξη 2015)