Ερήμην
Κόκκινο
Σε σφετερίζομαι
Σε σφίγγω στη γροθιά μου
αυθαίρετα
κορμό άλικου ρόδου
ως την ύβρι
να μην αργήσει η πλημμυρίδα
και εξαργυρώνω
να εκραγεί στις ίριδες
ερήμην σου
όσο κόκκινο
τις νύχτες
μου αρνήθηκες
μονές διαδρομέςστα όνειρα
Σπασμένο μωβ
Κόβω όλες τις κλωστές
Άηχη
που μας δένουν
διαχέεται
μια μια
η οδύνη
εκτός από εκείνη την αρχαία
του μωβ
στο υπογάστριο
καθώς συντρίβεται
που επιμένει να πάλλεται
με δύναμη
Άλλα ίχνη δεν θα αφήσω
στο πάτωμα
τίποτε για την όραση
αμέτρητα
τη γεύση, την αφή σου
θραύσματα
μπλε και κόκκινα.
μα όταν θ’ακούςμέσα σου
τον ήχο της καρδιάς
θα ξέρεις
πως δεν είναι δικός σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου