Επιμελώς ...Αν-ελέητος

(ή αλλιως: "cruel hands of time"...)

Τα Παράθυρα 

Αυτός που απ'έξω κοιτάζει μέσα σε ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα εκείνος που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό. Δεν υπάρχει αντικείμενο πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο που το φωτίζει ένα κερί. Αυτό που μπορούμε να δούμε στο φως του ήλιου είναι πάντα λιγότερο ενδιαφέρον από αυτό που συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι. Μέσα σε αυτή τη μαύρη ή φωτεινή τρύπα ζει η ζωή, ονειρεύεται η ζωή, υποφέρει η ζωή. (Charles Boudelaire)

Robert Derr: "Little Red Train" (oil, 2011)

Ἡμερολόγια Ἐξορίας
Γιάννη Ρίτσου (aποσπασμα)

Μόλις πᾶμε ν᾿ ἀνοίξουμε μία πόρτα
ὁ ἀγέρας τὴν κλείνει.
Ἔτσι κλειδωμένοι ἀπ᾿ ἔξω
σφίγγουμε καθένας τὰ κλειδιά του
μ᾿ ὅλο πούχουμε μονάχα μιὰ στάμνα
μ᾿ ὅλο ποὺ κανένας μας δὲν ἔχει σπίτι.
Σήμερα δὲν ξέρω νὰ μιλήσω.
Σήμερα μιλάω σὲ πρῶτο πρόσωπο [..]

Ἐγὼ δὲν χωράω στὴ φωνή μου. Τὰ πόδια μου
μένουν ἀπ᾿ ὄξω. Κρυώνω. Καὶ μὲ βλέπουν.
Θὰ πρέπει νά ῾φταιξα πολύ.

Κοκκινο τραινο - Δημητρα Γαλανη

Η Εκδρομή

Φεύγω με το τρένο για τη λίμνη - ποια λίμνη;-

Γυρίζουν οι ρόδες, γυρίζουν οι εποχές.

Βγάζει καπνούς το μυαλό μου.

Σφυρίζουν τα δέντρα γύρω μου.

Φεύγω σα σφαίρα. Επιτέλους μετακινούμαι.

Δεν πήρα τίποτα μαζί μου.

Μόνο τσιγάρα κι ένα πακετάκι με ποιήματα για το δρόμο.

- Σα να λέμε τα ξυριστικά μας είδη. -

Τα τελευταία ιστορικά γεγονότα τα ξέρω απέξω

θα τα λέω στον πλαϊνό μου και θα γελάμε.

Έχω γύρω στο λαιμό μου το μάλλινο κασκόλ σφιχτή θηλιά.

Όταν ζεσταθεί η κουβέντα θα μιλήσω για σένα.

Μετά πολιτική συζήτηση. Μετά για τέχνη.

Ωραία μέχρι εδώ. Αλλά δεν υπάρχει κανένας συνεπιβάτης.

Είμαι μόνος στο όχημα με τα χέρια μαγκωμένα στο παράθυρο.

Όλα φεύγουν πίσω μου. Όλα τα ξεχνάω.

Ψάχνω για το μηχανοδηγό. Δεν υπάρχει.

Το τρένο είναι αυτόματο, είναι κατευθυνόμενο.

Άρχισε να φαίνεται η λίμνη.

Κόβεται ο χρόνος. 

Το νερό με σφίγγει σα σίδερο.

Τώρα κατεβαίνω στον πάτο της λίμνης.

Κοιτάζω την οροφή του νερού.

Είναι παράξενο μέρος για πικ - νικ.

Γιατί κανονικά πρέπει να 'χω σκοτωθεί σε δυστύχημα.

Ζω όμως και σκέφτομαι.

Μήπως πήρα λάθος τρένο;

Ή με βάλανε βιαίως σε άλλη εποχή;

Γιαννης Κοντός