Μα στιγμες στιγμες
το φως αλλαζει
κι οι
Σκιες μας (Ελενη Τσαλιγοπουλου)
... σιωπουν
Κλείνω τα βλέφαρα τα μάτια ανοιχτά
παίρνω βαθιές αναπνοές απ'τη ζωή σου
τρέχουν σαν άλογα τα χρόνια φτερωτά
κι εγώ κρατιέμαι από την αναπνοή σου...
το φως αλλαζει
κι οι
Σκιες μας (Ελενη Τσαλιγοπουλου)
... σιωπουν
Κι έτσι που σου σβησα στα χείλη τη σιωπή,
τον ήλιο κρέμασα στου κόσμου το σχοινί,
να ταξιδεύει μεσ' τη θάλασσα η ψυχή,
πάντα
παίρνω βαθιές αναπνοές απ'τη ζωή σου
τρέχουν σαν άλογα τα χρόνια φτερωτά
κι εγώ κρατιέμαι από την αναπνοή σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου