...διαδρομες κενες

Οι μνημες - Νικος Ορφανιδης

Πρώτες πέθαναν οι λέξεις.

Έπειτα τραυματίστηκε ο ίσκιος μας.
Ακολούθησαν μερικές απο τις ψυχές
και σειρά είχαν όσα "τίποτα" μας ανήκαν,
μετρώντας τα γιά ώρες.

Ελπίδες απο σίδερο, αληθινές και ψεύτικες.
Αυτή την ανατριχίλα που θυμίζει έρημο
και σύγκρουση,
ανάμεσα σε αυτούς, που δεν έχουν να χάσουν,
γιατί ποτέ δεν είχαν.


Ουρανό.
Έλεος.
Και λίγα βάναυσα "θέλω".
Ιδανικοί δηλαδή φονιάδες.
Προσωρινά ηττημένοι.

Kαταρτι - Κ. Καραλης

Μη λησμονήσεις καθώς φεύγεις,
ν’ αφήσεις αναμμένο για μας, ένα τουλάχιστον φώς.

VENNIS ΜΑΚ