Eξι ... κι άς ςος

Μητερα κι αδελφη - Κωνσταντινος Βητα

Αυτή η γυναίκα έρχεται τα βράδια με παίρνει από το χέρι και με γυρίζει χρόνια πίσω, 

«που πάμε;» τη ρωτάω, «θα δεις» μου απαντάει, 

κι όταν κάποτε φτάνουμε έχω μικρύνει τόσο που με κρατάει στην αγκαλιά της κι εγώ τη θηλάζω. 

Μάνα, της λέω επιστρέφοντας, πόσο μου έλειψες όλα αυτά τα χρόνια, 

γι αυτό σε πάω εκεί, μου εξηγεί 

και μου δείχνει πόσο μεγάλη είναι η ουλή της τομής 

που ξεκινάει απ’ το χειρουργημένο στήθος της 

και καταλήγει στην ανεξήγητη πείνα μου για έναν πιο δίκαιο κόσμο.

Γιωργος Ποταμιτης

Μαμα - Βασιλης Παπακωνσταντινου

Οχι δεν θα κλαψω - Τανια Τσανακλιδου

πορτα κλειστη..., ενας χρονος.................