Αμα δε νιωσεις τιποτα ...

Σε σκέφτομαι.

Έλκομαι. Κατασκηνώνω στο μεταίχμιο
Μαζί- Χώρια.
Αυτή η Σελήνη μας κατέστρεψε. 
Πάντα σε απόσταση ασφαλείας. 
Και πάντα να επηρεάζει καταλυτικά τις Ροές. 

Τόσος Έρωτας!

Τόση Απόσταση!

Τόσες ελλειπτικές τροχιές!

Τόση παλίρροια στα νερά, στο αίμα, στις κοίτες του Νου!

Όταν κλειδώνεσαι, πνίγομαι. Η Σελήνη γιγαντώνεται στο μικρό μου παράθυρο, γκρεμίζει μεσοτοιχίες ενδοιασμού και με καταπίνει. Ψιθυρίζει πως κρατά το αντικλείδι του κελιού σου. Πάντα την πιστεύω, η ΤρεΛή! Δέχομαι να φαγωθώ. Ίσως από απωθημένο παλιάς Πείνας. Είναι τόσο χλωμή, σαν αιώνες να 'χει να τραφεί από αιμοσφαίρια ερωτευμένου. Προσφέρομαι να γίνω το γεύμα της απόψε. Εξάλλου, Εσύ με νηστεύεις!... Δε θα με ψάξει η Πείνα σου.

Προσφέρομαι και στον λαιμό της ψάχνω το κλειδί.

[...]
Κακια Παυλιδου

Με τα φτερα του ερωτα - Μανωλης Λιδακης

(στιχοι : Ηλιας Κατσουλης)