Κρατησα μια σπιθα - Σταματης Κοκοτας
Απρόσκλητη ενδημεί στη σκέψη μας
Οι απουσίες είναι ανεπιθύμητα κατοικίδια πτηνά που πετούν με αθόρυβο φτερούγισμα από το ένα κλαδί συναισθήματος στο άλλο
Τρέφονται με τις αναμνήσεις τη λύπη και τη νοσταλγία μας
Οι κελαηδισμοί τους είναι υπενθυμίσεις απώλειας και προοπτική ερημωμένου μέλλοντος
Οι νυκτόβιες απουσίες μαυλίζουν τα όνειρα και τα προτρέπουν να ξεδιψάσουν ως το ξημέρωμα σε πρόσκαιρες πηγές ελπίδας
Δυστυχώς δεν είναι αποδημητικές έτσι δια βίου συνεχώς πετούν μέσα μας σε εξοντωτικούς σχηματισμούς..
Γιάννης Τόλιας
...Πότε θα 'ρθείς σαν μια βροχή
σαν ήλιος μεσ' την καταιγίδα
σαν τον διαβάτη να φανείς
στο δρόμο που σε πρωτοείδα
***στιχοι: Γ. Κιουρκας, μουσικη: Βαγ. Πιτσιλαδης σε ενα σπανιο 45αρι του 1970, που δεν επανεκδοθηκε ποτέ σε βινύλιο. Στην άλλη οψη: "Η μανα του Θαναση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου