Προζα ...

Η δική μου "εκεινη"...

Ο ηθοποιος - Δημητρης Χορν

Θεατρίνοι, Μ.Α.

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθουμεστήνουμε θέατρα και σκηνικά,
όμως η μοίρα μας πάντα νικά.
Και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικους
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.
Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,
ρίμες αισθήματα, πέπλα στολίδια,
μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές
κι επιφωνήματα και χαραυγές
ριγμένα ανάκατα μαζι μ᾿ εμάς
(πές μου που πάμε; πές μου που πας;)
[...]............................. Δες
και την καρδιά μας ένα σφουγγάρι,
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνοντας το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του ληστή.

Γιωργος Σεφέρης

κι η δική της ... "εγω" 

Ξερω ενα αστερι - Δημητρης Χορν

Ποιος το ξερει - Δημητρης Χορν

Άνοιξαν οι ώρες

Πήραν το σχήμα της δύσης

Με περιμένουν [...]

Άνοιξαν οι ώρες

Και είδα το χρόνο που κοιμάται μέσα τους

Στις ζεστές, γεμάτες όνειρα φωλιές τους

Κάτω από τα λουλουδάτα τους φορέματα

Τον μικρούλη αγέννητο χρόνο που κολυμπάει μέσα τους

Που κολυμπάει νεκρός

Κι αυτές ανυποψίαστες χαϊδεύουν τις κοιλιές τους

Εγώ ανατριχιάζω

Και σκέφτομαι να τις αφήσω

Να περιπλανηθούν λιγάκι έξω

Έξω από τις ώρες

Έξω από τα σπίτια

Να περιπλανηθώ έξω από το γεγονός του εαυτού μου

Θα ήθελα να περιπλανηθώ για πολύ

Ή και για πάντα

Αλλά θα πρέπει να υπάρξει μια φυγή

Ικανή και πρόθυμη

Να με φυγαδέψει εκεί έξω

Ή ένας έρωτας να μου κόψει τα γόνατα

Ώστε να μη μπορώ να γυρίσω 

Δήμητρα Αγγελου

("Σταζουν Μεσανυχτα". εκδ. ΜΕΛΑΝΙ, 2013)