Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Ενα κομμενο καλωδιο ...


"Η Ψυχή". Νικόλαος Γύζης, 1893
έγχρωμο σκίτσο


Βάδιζε σε δρόμο έρημο
ανάμεσα σε πόρτες
που άνοιγε κι έκλεινε
βαδίζοντας συνέχεια
ανάμεσα σε πόρτες
ανάμεσα σε πόρτες
όλες ίδιες.
Κάποιες άνοιγαν μόνες τους
καθώς πλησίαζε
κι έκλειναν πίσω του
σαν προσπερνούσε.
Για πόσο βάδιζε δεν γνώριζε
ώσπου έφτασε σε μια λίμνη τριαντάφυλλα
τότε έγινε νερό και χύθηκε ανάμεσα
είχα μια επιθυμία, είπε
μα τώρα πια δεν τη θυμάμαι.

Κι όταν δεν είχε άλλο να θυμάται πια
σώπασε.
Μόνο στην απόληξη του δεξιού χεριού
ένα κομμένο καλώδιο τηλεφώνου
έσταζε φωνές
σε ένα αυτοσχέδιο ποτηράκι από χαρτί.
Κρωξίματα γλάρων χύνονταν
στο σκοτεινό του χρόνου
οροπέδιο.

Έφη Καλογεροπουλου
(απο τη "Δεύτερη Νύχτα")




...Voices...
Βάδιζα σε δρόμο έρημο
ανάμεσα σε πόρτες
που άνοιγα κι έκλεινα
βαδίζοντας συνέχεια
ανάμεσα σε πόρτες
ανάμεσα σε πόρτες
όλες ίδιες...
είχα μια επιθυμία, είπα
μα τώρα πια δεν τη θυμάμαι.
Κι όταν δεν είχα άλλο να θυμάμαι πια
σώπασα.
Μόνο στην απόληξη του δεξιού χεριού
ένα κομμένο καλώδιο τηλεφώνου
έσταζε φωνές
ένα κομμένο καλώδιο έσταζε 
έσταζε, έσταζε φωνές
φωνές...
"κλικ".



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου