Ειδα του τρελου τα κλαματα - Φωτ. Βελεσιωτου
 |
| Η σταχτη - Φωτεινη Βελεσιωτου |
Μιαρές ασήμαντες λεπτομέρειες που καθορίζουν σιγά σιγά τη ζωή σου.
Ποια ζωή σου;
Φιλοδοξίες, έρωτες, ενοχές,
πανάρχαια χρέη σπατάλησαν τη ζωή σου.
Τι έμεινε;
Η στάχτη των περασμένων κάθεται στα έπιπλα,
θολώνει τα τζάμια, τους καθρέπτες
και πάνω τους γράφω καμιά φορά τα ονόματα εκείνων που έφυγαν.
Και άλλοτε στέκομαι στο παράθυρο και κοιτάζω τους περαστικούς, να πηγαίνουν στην λήθη.
Οι γυναίκες κλαίνε θυμούμενες τα ψιθυρισμένα λόγια από παλιά ειδύλλια
Όλοι ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε έναν δρόμο.
Για να πάμε που;
Λοιπόν, πού ζήσαμε;
Ούτε εδώ, ούτε εκεί.
Φτηνά ξενοδοχεία σε μακρινές συνοικίες
Με τα τραχωματικά λαμπιόνια, τους βρώμικους νιπτήρες
Όπου πάνω τους ακούμπησαν και έκλαψαν ανύποπτοι ακόμα
μελλοντικοί δολοφόνοι, οι αυτόχειρες.
Μια νύχτα του καλοκαιριού, παιδί ακόμα, βγήκα από το σπίτι και ξάπλωσα στον κήπο.
Και όπως κοίταξα τον ουρανό, Θεέ μου! Τι απεραντοσύνη; Πόσα άστρα! Με έπιασε πανικός.
Από τότε ξέρω πως δεν θα προφτάσω
Τασος Λειβαδιτης
...Να μπω απόψε ή να μην μπω
κι αν έρθω πες μου τι να πω
που μού ’χεις τα φτερά δεμένα
Πες μου λοιπόν, εδώ που φτάσαμε
ποια παραμύθια έχουν μείνει
έτσι που τη ζωή χαλάσαμε
κι η φλόγα πάλι τρεμοσβήνει
(στιχοι : Πόλυς Κυριάκου)
(*) : "Η σταχτη"
στιχοι: Ελενη Φωτακη
μουσικη: Μ. Ματσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου