Royal blue ...

Επίλογος

Κι όλο να λέω να τελειώνω μ’ όλ’ αυτά
τα σχετικά και τ’ άσχετα
κάθετα παράλληλα οριζόντια
τα μαύρα τ’ άραχνα και τ’ άσπρα
ποια τ’ άσπρα; – τέλος πάντων
τ’ άστρα τ’ απρόσιτα της Άρκτου, κει ψηλά
κι όσα χωματένια προσιτά δω κάτω.

Τα βραχέα, τα μακρά, τ’ ακαριαία.
φίλε μου, να τελειώνω, να τελειώνω μ’ όλ’ αυτά
κι όλο να ξαναρχίζω
φτου κι απ’ την αρχή
να πίνω το φαρμάκι τους.

Τα μεροκαματα - Πανος Παπαϊωαννου

Εικοσι αιωνες - Δημητρα Γαλανη

Υστερόγραφα

Μες στην καρδιά μου ακούγεται ένα ποίημα.
Αντηχεί, σ’ όλο μου το σώμα η μουσική του
κι όταν είμαι απαυδισμένος μου δίνει φτερά,
μου ψιθυρίζει «όπου να ’ναι ξημερώνει. Να!»
όταν γίνεται η νύχτα αιωνιότης.

Ποτέ δεν το ’γραψα.
Δεν μπόρεσα να κάνω συλλαβές, τους στίχους του και λέξεις.
Να γράφω μουσική δεν ξέρω,

και σκέφτομαι συχνά
πως αν το γράψω κάποτε
θα ’ναι για να πεθάνω.
Γιατί, μετά δεν θ’ απομένει
τίποτα πια να πω.

ποιηση : Σταυρος Βαβουρης

CD : Ο Χορος Των Ημερων