Αναμονή
Οι πάνδημες κατανύξεις
Αενάως διαλυόμενος
Απών, απούσα,
κοιμάσαι και χάνεσαι σε θάλασσες χωρίς χρώμα
Απούσες, απόντες
τα μέλη σου διασκορπισμένα σ΄ένα τοπίο ήσυχης καταστροφής
Απουσίες σώματος
σε καταπίνει κάθε όνειρο
Ψυχής απουσίες
αληθινότερο απ’ τη ζωή
Οι πάνδημες κατανύξεις
Κι όταν ανοίγουν τα μάτια, μπερδεύεσαι-
Απουσιολογούν εκφώνως
τι ειν’ αυτό που ζεις στ΄αλήθεια;
Όπως και αν το έχω ζήσει
Κάθε πρωινό μια ανασύνταξη:
Ιδια είναι τώρα η περίσταση
Φοράς χαμόγελα
Σμιλεύουν τη μελαγχολία των εορτών
και φτιάχνεις τη φωνή σου σαν γραβάτα
Πάνω στο ήδη πληγιασμένο σώμα μου
Έξω ο κόσμος σαν να δονείται συνεχώς -
Εστίες κακοφορμισμένες στον αέρα της αγοράς
δεν θες να ξέρεις το γιατί
Δεν πιάνουν τα γιατροσόφια να τις μαλακώσουν
Περνάς μέσα απ’ όλους αυτούς με υπομονή
Κι ενώ κλείνω τα μάτια μήπως και συντομεύσουν οι μέρες
και βγαίνουν από το στόμα σου οι σωστές οι λέξεις
Θα προσέλθω συνευχέτης να απολογηθώ «και του χρόνου»!
σφίγγεις χέρια, μοιράζεις χαμόγελα
Δ.Γ. Χυτήρης
μα πού θα πάει όλο αυτό
Το βράδυ μόνος, σε δείπνο με το τίποτα
βγαίνουν βόλτα οι σκέψεις,
στριφογυρίζουν στο ταβάνι
χορεύουν το δικό τους βαλς μέσα σε μοβ φουστάνια
Ξένες πια κι αυτόνομες
Ολίγον θορυβώδεις, κι ολίγον - τι απατηλές
Μετράς τα «θέλω», τις στιγμές σου
Και βρίσκεις το ταμείο άδειο
Η απόλυτη αντανάκλαση της σύγχυσης
Και η αναμονή
του αγνώστου.
Ανδρομάχη Τσαρουχά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου