Μια πληγωμενη νυχτα ...

« Qui peut savoir
ce qui se passe au fond d'un coeur humain ?
Qui a le droit de savoir ?
Personne, personne ! »

Anne Hébert
(Le temps sauvage, p.24 , Ιd. Hurtubise HMH.)

Mε βιασύνη εμπιστεύομαι τις ιδέες μου,
μη με προλάβουν πράγματα φοβερά.
Τις εμπιστεύομαι σε ανθρώπους που δεν με προσπέρασαν,
προσφέρω το άγραφο κείμενο ώστε να υπάρξει,
να μείνει στην ακοή αυτών των ανθρώπων.
Σαν μια αγρύπνια στάζει μέσα μου η μοίρα των ανθρώπων
κι ακριβώς μέσα μου τελειώνουν οι άνθρωποι..
Συνορεύω

Γιατι ζωή είναι οι άλλοι..
και η ζωή είναι όταν οι άλλοι σε ακουμπάν..
γιατί η ψυχή φροντίζει για ότι είναι ανοιχτό
και το λυπάται και πάει όλα να τα κλείσει
να τα χωρέσει μέσα της και να τα προστατεύσει.
Γιατί η ψυχή μας είναι το πάν
και ο νους μια κούφια και βέβηλη πράξη.
Τα παιδιά που τρέχουν και παίζουν στο δρόμο
κυλάν στο πλατύ δρόμο
σαν τρυφερό δάκρυ πάνω στο μάγουλο.
Μια πληγωμένη νύχτα που απέπνεε με κόπο
έσπασε ένα μπουκάλι λύπη εδώ,
όσο περισσότερο ανθρώπινη είναι η μοίρα του ανθρώπου,
τόσο πιο φοβερή είναι.
Γνώση είναι μια απέραντη ερημία της ψυχής.
Ζωή σημαίνει πράξη
όμως στην εποχή μας βιώνουμε την εξάντληση,
αυτές είναι οι οικογένειες των ανθρώπων.
Ραγισματιές από όπου οι άνθρωποι μπαίνουν στον κόσμο.

Γιωργος Χειμωνάς

Παρε τη σιωπη - Χαρης Μακρης

[...] Laisse, laisse le feu teindre

La chambre de reflets

Et mϋrir et ton coeur et ta chair;

Triste ιpoux tranchιs et perdus [...]

( "LA CHAMBRE FERMΙE" , Anne H. )