Αναχωρηση - Μικρες Περιπλανησεις
Ατιτλο (Να ταξιδεψουμε μαζι)
Να ταξιδέψουμε μαζί μ΄αεροπλάνο
να δω στα μάτια σου τη λάμψη της φωτιάς
το ράγισμα που θα κάνει ο φόβος στη σκιά σου
τη σιωπή που θα γεμίζει με τόσες λέξεις το μυαλό σου
τα χέρια σου που θα 'ναι γαλήνια
κι άλλοτε πάλι θα μπαίνουν νευρικά το ένα στ' άλλο
την προσμονή
και την υπόνοια
και τη λαχτάρα.
Την πλευρά σου που κρύβεις
που ούτε φαντάζομαι ότι υπάρχει
αυτή θέλω να δω
μ' αυτή θέλω να ζήσω
- και να την εγκλωβίσω -
και να την κάνω δική μου μ' όλους τους πιθανούς τρόπους
και με τις αισθήσεις μου όλες,
να τη σβήσω.
Να ταξιδέψουμε μαζί μ΄αεροπλάνο
να δω στα μάτια σου τη λάμψη της φωτιάς
το ράγισμα που θα κάνει ο φόβος στη σκιά σου
τη σιωπή που θα γεμίζει με τόσες λέξεις το μυαλό σου
τα χέρια σου που θα 'ναι γαλήνια
κι άλλοτε πάλι θα μπαίνουν νευρικά το ένα στ' άλλο
την προσμονή
και την υπόνοια
και τη λαχτάρα.
Την πλευρά σου που κρύβεις
που ούτε φαντάζομαι ότι υπάρχει
αυτή θέλω να δω
μ' αυτή θέλω να ζήσω
- και να την εγκλωβίσω -
και να την κάνω δική μου μ' όλους τους πιθανούς τρόπους
και με τις αισθήσεις μου όλες,
να τη σβήσω.
Ιωάννα Λιούτσια
από τη συλλογή Συνομιλίες σε Μη+, 2013
Ενότητα : Τα δεκατρία γράμματα του πάθους
Εξορια
[...]
Ζω στον πλανήτη μου, στον κόσμο μου, στον χώρο μου.
Στην Εξορία.
Μπλέκω σε λαβυρίνθους δαιδαλώδεις, νοητούς,
μα έχεις κάνει σύμμαχο και το μυαλό μου
και δεν μ' αφήνει να σε βρω.
Ποιον δρόμο να πάρω τώρα;
Θα χτίσω γέφυρα από σύννεφα για να περάσω.
Θα σε εκπλήξω και θα με πεις τρελή.
Θα σηκωθείς να φύγεις, βέβαια, μου το 'πες.
Μετά, λες, ξέχασα το άρωμά σου.
Ξεχνιέται, μήπως;
Το μυρίζω παντού.
Το μυρίζω πάνω μου συνέχεια.
Στο δέρμα μου κατοικεί το άγγιγμά σου.
Και σε σβήνω. Προσπαθώ.
Μα έχει κι η αφή της δική της μνήμη. [...]
Και μην ξεχνάς,
μόνοι μας διαλέγουμε το κλουβί μας.
Άλλοι, όμως μας ντύνουν πάντα.
Εσύ τι χρώμα θα διαλέξεις;
Το χάος δεν είναι μακριά.
Σε περιμένω.
Ιωάννα Λιούτσια
από τη συλλογή Συνομιλίες σε Μη+, 2013
Ενότητα : Εκείνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου