Ολα μπερδευονται γλυκα - Μελινα Ταναγρη
 |
| Πινακας της Ρουλας Παπαδημητριου* |
Κείνο που ματώνει
Όταν τα χείλη του χρόνου το αγγίζουν
Όταν τα βλέφαρα του ανθρώπου το πληγώνουν
Όταν τα χέρια του πόνου το μικραίνουν
Δραπετεύει απ΄της απληστίας το μολυσμένο ήπαρ
Κι έρχεται να φιλοξενηθεί
Στο τέμενος με τις εφτά άρπες της Γυναίκας
Στο ιερό σου…
Κείνο που ήσυχα κούρνιαζε
στην αγκαλιά του Αρχαίου των Ημερών
Τώρα που το μέτρησε η ματιά σου
Έχει ανάπτυγμα ένα άλλο σύμπαν
Και δεν αντέχει τη βιοτή του ασθμαίνοντος καιρού
Και δεν κυοφορεί άλλη σκιά στα σωθικά του
Αναζητά το Πρώτο
Και το Έσχατο
Και στο χαμόγελό σου
Η αναζήτησή του ηλικιώνεται...
... ... έτσι να μένω
έξω απ' του χρόνου τα δεσμά,
να σ' αγαπώ, να σε πηγαίνω
μπάνιο στ' αθάνατα νερά.
*απο την πρωτη, ατομικη εκθεση της ζωγράφου, τον Δεκέμβρη του 2013, στη Θεσσαλονικη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου